Wiadukt kolejowy przy stacji PKP
Dom nr 40 przy ulicy Wojska Polskiego
Most na Ślepiotce
Ulica Wojska Polskiego
Ulica Wojska Polskiego

Przez Piotrowice prowadził prastary trakt handlowy wiodący od Krakowa do Wrocławia, którym wożono m.in. sól z Wieliczki. Najstarsza droga biegła z Mysłowic przez Piotrowice do Mikołowa. Droga ta zlokalizowana była w Piotrowicach wzdłuż obecnej ul. Wojska Polskiego i ul. Jaworowej (dawna Mysłowicka). Na granicy Piotrowic (dziś Ochojec) do połowy XVII wieku pobierano dla księcia pszczyńskiego cło drogowe – myto. Drogą tą przejeżdżał w 1655 roku uciekający przed Szwedami król polski Jan Kazimierz.

W Piotrowicach ta droga przebiegała blisko rzeki Mlecznej, nad którą budowano domy. Drogę tę zwano Furmańcem. Jest ujęta na mapie Hindenberga z roku 1636. Był to zwykły gościniec, którym jeżdżono konno. Połączenia z sąsiednimi wsiami przebiegały przez miedze.

W roku 1824 ukończono na Górnym Śląsku utwardzanie pierwszej szosy: Wrocław – Opole – Gliwice – Mikołów – Bieruń – Oświęcim – Kraków. Drogę tę zbudowano na koszt państwa. Zastąpiła ona starodawny szlak Krakowsko- Wrocławski przebiegający przez Piotrowice w czasach, gdy kolei żelaznych jeszcze nie budowano.

W roku 1851 Zarząd Dóbr Księcia Pszczyńskiego rozpoczął starania o zbudowanie szosy z Mikołowa przez Piotrowice do Katowic. Do sfinansowania tego przedsięwzięcia zobowiązali się książę pszczyński oraz spółka Thiele-Winckler pod warunkiem, że rząd sfinansuje inwestycje w wysokości 12000 talarów na 1 milę długości szosy. Rząd po negocjacjach przyznał 8000 talarów na 1 milę szosy pod dodatkowym warunkiem, że budowa rozpocznie się przed 15 maja 1852 r. Przy takim rządowym ograniczeniu zarówno książę pszczyński jak i Thiele-Winckler wycofali się z budowy.

Dopiero w 1877 r. sejmik powiatowy uchwalił budżet na wykonanie drogi przez Piotrowice. Budowę rozpoczęto w 1879 r. Droga prowadziła z Mikołowa do Piotrowic. W roku następnym budowano drogę przez Ochojec do granicy, powiatu. Długość tej drogi od Mikołowa do granicy powiatu wynosiła 9.5 km. Ulica ta nosiła nazwę Landstrasse. Pozostały odcinek z Ochojca do Katowic zbudował powiat Katowicki. Droga znajdowała się w miejscu obecnej ulicy Jankego. Było to główne połączenie Piotrowic i Katowic z Mikołowem. Nawierzchnię tej drogi wysypano szlaką, a po bokach wykopano rowy. Gdy w jezdni robiły się dziury wysypywano je kamieniem wapiennym. W roku 1929 ulicę tę wyasfaltowano.

W czasie II wojny poszerzono ją na odcinku od Ochojca do torów kolejowych w kierunku Mikołowa. Wybudowano po obu stronach szosy betonowane dróżki dla rowerzystów. Chodnik dla pieszych wyłożono płytkami. Ulica na całym odcinku była skanalizowana i posiadała ścieki wody deszczowej. Zależnie od okresu historycznego ulica ta miała różne nazwy. Przed II wojną ulica nazywała się: Mikołowska, Katowicka, Pocztowa, B. Pierackiego. W czasie wojny ulicę nazwano Adolf Hitlerstrasse. Po wojnie ulica nazywała się Armii Czerwonej, Obrońców Stalingradu, a obecnie gen. Zygmunta Waltera Jankego. Skrzyżowanie ul. Jankego z ul. Armii Krajowej oraz mały placyk przy skrzyżowaniu nazywano rynkiem Piotrowic. Pierwszą lampę oświetlenia ulicznego zainstalowano w 1928 roku na rynku.

Przeczytaj resztę w żródle: Stefan Gierlotka: „Piotrowice Śląskie. Monografia dzielnicy miasta Katowice” Wydawnictwo Śląsk Katowice 2002

Skomentuj

Twój adres e-mail nie będzie widoczny.