Przez Piotrowice prowadził prastary trakt handlowy wiodący od Krakowa do Wrocławia, którym wożono m.in. sól z Wieliczki. Najstarsza droga biegła z Mysłowic przez Piotrowice do Mikołowa. Droga ta zlokalizowana była w Piotrowicach wzdłuż obecnej ul. Wojska Polskiego i ul. Jaworowej (dawna Mysłowicka). Na granicy Piotrowic (dziś Ochojec) do połowy XVII wieku pobierano dla księcia pszczyńskiego cło drogowe – myto. Drogą tą przejeżdżał w 1655 roku uciekający przed Szwedami król polski Jan Kazimierz.
W Piotrowicach ta droga przebiegała blisko rzeki Mlecznej, nad którą budowano domy. Drogę tę zwano Furmańcem. Jest ujęta na mapie Hindenberga z roku 1636. Był to zwykły gościniec, którym jeżdżono konno. Połączenia z sąsiednimi wsiami przebiegały przez miedze.
W roku 1824 ukończono na Górnym Śląsku utwardzanie pierwszej szosy: Wrocław – Opole – Gliwice – Mikołów – Bieruń – Oświęcim – Kraków. Drogę tę zbudowano na koszt państwa. Zastąpiła ona starodawny szlak Krakowsko- Wrocławski przebiegający przez Piotrowice w czasach, gdy kolei żelaznych jeszcze nie budowano.
W roku 1851 Zarząd Dóbr Księcia Pszczyńskiego rozpoczął starania o zbudowanie szosy z Mikołowa przez Piotrowice do Katowic. Do sfinansowania tego przedsięwzięcia zobowiązali się książę pszczyński oraz spółka Thiele-Winckler pod warunkiem, że rząd sfinansuje inwestycje w wysokości 12000 talarów na 1 milę długości szosy. Rząd po negocjacjach przyznał 8000 talarów na 1 milę szosy pod dodatkowym warunkiem, że budowa rozpocznie się przed 15 maja 1852 r. Przy takim rządowym ograniczeniu zarówno książę pszczyński jak i Thiele-Winckler wycofali się z budowy.
Dopiero w 1877 r. sejmik powiatowy uchwalił budżet na wykonanie drogi przez Piotrowice. Budowę rozpoczęto w 1879 r. Droga prowadziła z Mikołowa do Piotrowic. W roku następnym budowano drogę przez Ochojec do granicy, powiatu. Długość tej drogi od Mikołowa do granicy powiatu wynosiła 9.5 km. Ulica ta nosiła nazwę Landstrasse. Pozostały odcinek z Ochojca do Katowic zbudował powiat Katowicki. Droga znajdowała się w miejscu obecnej ulicy Jankego. Było to główne połączenie Piotrowic i Katowic z Mikołowem. Nawierzchnię tej drogi wysypano szlaką, a po bokach wykopano rowy. Gdy w jezdni robiły się dziury wysypywano je kamieniem wapiennym. W roku 1929 ulicę tę wyasfaltowano.
W czasie II wojny poszerzono ją na odcinku od Ochojca do torów kolejowych w kierunku Mikołowa. Wybudowano po obu stronach szosy betonowane dróżki dla rowerzystów. Chodnik dla pieszych wyłożono płytkami. Ulica na całym odcinku była skanalizowana i posiadała ścieki wody deszczowej. Zależnie od okresu historycznego ulica ta miała różne nazwy. Przed II wojną ulica nazywała się: Mikołowska, Katowicka, Pocztowa, B. Pierackiego. W czasie wojny ulicę nazwano Adolf Hitlerstrasse. Po wojnie ulica nazywała się Armii Czerwonej, Obrońców Stalingradu, a obecnie gen. Zygmunta Waltera Jankego. Skrzyżowanie ul. Jankego z ul. Armii Krajowej oraz mały placyk przy skrzyżowaniu nazywano rynkiem Piotrowic. Pierwszą lampę oświetlenia ulicznego zainstalowano w 1928 roku na rynku.
Przeczytaj resztę w żródle: Stefan Gierlotka: „Piotrowice Śląskie. Monografia dzielnicy miasta Katowice” Wydawnictwo Śląsk Katowice 2002
OSTATNIE KOMENTARZE